شعر ولیئی به همین اعتبار شعری شاخص و شناسنامه دار است که میتوان آن را از میان هزاران مصرع شعری تشخیص داد و جدا کرد. شعری آهنگین با نوایی معنوی که در آن کلمات جدای از کارکرد انفرادی و نیز ترکیبی در قامت یک مصرع و یا بیت؛ نوعی انرژی وسیع از خود ساطع میکنند که به راحتی میتواند گریبان هر مخاطبی را گرفته و با خودش درگیر کند.
عالمی که در شعرهای قربان ولیئی است داخل دایره خاصی است، به این معنی که شاعر دایرهای به دور خود کشیده است که دلیلاش را باید با خواندن اشعارش دریافت. اشعار ولیئی از یک حس کاملاً ممتاز است، یعنی غزلش در میان صدها غزل دیگر خود را نشان میدهد، چون همان عالم خواص عرفانی شاعر را در اشعارش میبینیم، اما مرتبط خاصی را در معرفت بیان نمیکند و شوریدگی هم به اقتضای شعر معاصر کنترلشده است.
۲۲۰۵۷
منبع : خبرآنلاین